بررسی سطح سرمی ویتامین b۱۲ و فولیک اسید در بیماران مبتلا به لیکن پلان و واکنش های لیکنوئیدی (تماسی- دارویی)

مقدمه: واکنش های لیکنوئیدی بیانگر گروهی از ضایعات التهابی مزمن مخاط دهان با اتیولوژی مختلف هستند که عللی مانند اختلالات ایمنی، استرس، اضطراب و برخی عوامل دیگربرای آن ها ذکر گردیده است. ویتامین b 12 و فولیک اسید بر بهبود مکانیسم های دفاعی میزبان تأثیر دارند و در پیشگیری از اضطراب و افسردگی نیز مؤثر شناخته شده اند. این مطالعه با هدف مقایسه سطح سرمی ویتامین b 12 و فولیک اسید در بیماران مبتلا به واکنش های لیکنوئیدی (تماسی- دارویی) و لیکن پلان انجام گردید. مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی، توصیفی- تحلیلی 21 بیمار دارای لیکن پلان (میانگین سنی 59/8 ± 84/46) و 38 بیمار دارای واکنش لیکنوئیدی (میانگین سنی 34/13 ± 18/49) با 30 فرد سالم به عنوان گروه شاهد (میانگین سنی 99/6 ± 86/39) مقایسه شدند و میزان سطح سرمی ویتامین b 12 و فولیک اسید توسط دستگاه elecsys به روش الکتروشیمی­لومیسانس اندازه گیری شد. سپس داده ها توسط نرم افزار spss نسخه ی 16 و با آزمون kruskal-wallis  بررسی شدند ( 05/0 = α). یافته ها: میزان سطح سرمی ویتامین b 12 و فولیک اسید در گروه ها تفاوت معنی داری نداشت. در مورد متغیر ویتامین b 12 میزانp value  برابر با 099/0 و در مورد متغیر فولیک اسید میزان p value برابر با 095/0 گردید.  نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های مطالعه حاضر، سطح سرمی ویتامین b 12 و فولیک اسید در بیماران مبتلا به لیکن پلان و واکنش های لیکنوئیدی با افراد سالم تفاوتی ندارد .